ბევრს ჰგონია, რომ ღვინის ქვეყნად სახელდებულ საქართველოში, არაყის დამზადების კულტურა და ტრადიცია ჩვენი ქვეყნის მხოლოდ იმ კუთხეებში არსებობდა, რომლებიც გეოგრაფიული კლიმატის გამო ვაზის ჯიშების რაოდენობრივ სიმცირეს განიცდიდნენ. ასეთ კუთხეებად ასახელებენ: სამეგრელოს, სვანეთს, ქართლისა და კახეთის მთიანეთს. თუმცა, ამ მოსაზრების სიმცდარეში მალევე დარწმუნდებით, თუკი მე-17 საუკუნეში ღვინის ჯიშების სიმრავლით ცნობილ იმერეთში ჩასული რუსი ელჩების - იევლევის და ტოლოჩანოვის ჩანაწერებს წაიკითხავთ. ალკოჰოლთან ოდიდგანვე "დამეგობრებული" რუსები ამბობენ, რომ იმერეთში განსაკუთრებულად კარგ არაყს ამზადებენ, თუმცა აქვე იმასაც აღნი
... კითხვის გაგრძელება »
ლუდი ოსებისთვის ტრადიციული სასმელია. სუფრა სუფრად არ ითვლება, თუ მას ლუდი არ ამშვენებს. გიორგობასა თუ სხვა დღესასწაულებზე აღნიშნული სასმელი ისეთივე საღვთო შესაწირია, როგორიც მაგალითად, ცხვრის დაკვლა. ევროპელები ლუდით ჩვეულებრივ სადღეგრძელოებს ამბობენ, ზოგიერთი ქართველები სალანძღავ ხალხს მოიხსენიებენ, ოსები კი, მათთვის სათაყვანებელი სითხით სადღეგრძელოს საერთოდ არ იძახიან. ამისთვის
... კითხვის გაგრძელება »
მიჩნეულია, რომ საჭმლისა და სასმლის გარეგნული სახე თვალით აღიქმება, სუნი - ცხვირით, გემო კი პირით შეიგრძნობა. თუმცა, სინამდვილეში, ამ უკანასკნელი ორის ერთმანეთისგან გამიჯვნა არც ისე იოლი საქმეა. ის, რასაც ჩვენ რაიმეს "გემოს" ვეძახით, არსებითად ყნოსვისა და გემოს ორგანოების მეშვეობით მიღებულ შეგრძნებათა კომბინაციას წარმოადგენს. მაგრამ, ჩვენი ცხვირი გაცილებით მგრძნობიარეა პირთან შედარებით. ყნოსვის გარეშე ჩვენ უბრალოდ არ შეგვიძლია შევაფასოთ და განვსაზღვროთ, თუ რას ვჭამთ. ამიტომ, როდესაც მოცემულ წიგნში მე ვიყენებ ტერმინებს "გემო" და "სუნი", ორივე სწორედ ამ ერთიან შეგრძნებას აღნიშნავს, შესაბამისად, ხან ერთი ჭ
... კითხვის გაგრძელება »
