რა სარგებლობა მოაქვს ღვინოს

ძველი ტრადიციები              

ძველი ელინები ღვინის დოზებს ასე აყალიბებდნენ: პირველი ჭიქა ჯანმრთელობაა, მეორე - კმაყოფილება, მესამე - ტკბილი ძილი... მეოთხე - თავხედობა, მეხუთე - ალიაქოთი, მეექვსე - ტაკიმასხრობა, მეშვიდე - სიბრმავე და მერვე - დანაშაული. ღვინის თვისებები საქართველოშიც კარგად იცოდნენ და ეს "ღვთიური სასმელი” თრობის საშუალებად იშვიათად მოიაზრებოდა. ქართველი კაცი ღვინოს ოდითგანვე სულისა და სხულისთვის მარგებელ სასმელად აღიქვამდა და სხვა მრავალი დანიშნულების გარდა სისხლნაკლულობის, სისუსტის და უმადობის წამლადა იყენებდა. ყანაში წასული გლეხი, სამწყესად წასული მესაქონლე თუ სამუშაოდ წასული ხელოსანი მძიმე შრომას ღვინით იმსუბუქებდნენ. ძველ ღვინოს ასმევდნენ მეძუძურ ქალებს და მცირე დოზებით ჩვილ ბავშვებსაც. შეძლებული ხალხი ახალშობილს ღვინოში განბანდა. ბავშვის გასაბანი წყლის წითელი ღვინით შეფერვის ტრადიცია კი დღემდეა შემორჩენილი. ღვინოს, როგორც ჯანმრთელობისთვის აუცილებელ პროდუქტს, ძველ საქართველოში განსაკუთრებით მძიმე დანაშაულის ჩამდენ პატიმარსაც კი აძლევდნენ. ასე რომ, ფაქტია, ენოთერაპიას, ანუ ღვინით მკურნალობას საკმაოდ დიდი ადგილი ეკავა ქართულ მედიცინაში. მეღვინეობის ისეთ ტრადიციულ ქვეყანაში, როგორიც საფრანგეთია, რამდენიმე ტიპის ღვინო სამკურნალო საშუალებად კანონითაა დაშვებული და შეტანილია ფრანგულ ფარმაკოპეაში. საფრანგეთის კონსტიტუციით, სისხლში 0,50 მ/ლ-ზე მეტი ალკოჰოლის რაოდენობის შემთხვევაში, ავტომანქანის მართვაც კი დაშვებულია. შესაბამისად, ღვინის მადლსაც მხოლოდ მისი ზომიერი მიღების შემთხვევაში აქვს ძალა, ხოლო ზედმეტი დოზის მიღება ისეთივე მომწამვლელია, როგორც ნებიმიერი სხვა სამკურნალო საშუალების.

წყარო: avtoradio.ge