ხურმა (კარალიოკი)

საქართველოში ძირითადად გავრცელებულია სუბტროპიკული (იაპონური) და კავკასიური ხურმა. ქართული ხურმის ნაყოფი მდიდარია ფრუქტოზით. ნაყოფი ღია ნარინჯისფერი, ან მოწითალო ფერისაა. ზომით დაახლოებით 70–80 მმ. გვხვდება ხურმის სხვა ჯიშებიც, რომელთაც უფრო მუქი, მოშავო ფერის კანი გააჩნიათ. ყურადღების ღირსია ტკბილი, არამწკლარტე ჯიშები, რომელთა ნაყოფი გამოირჩევა კარგი ტრანსპორტაბელურობით და ტკბილი გემოთი. მათი ნაყოფები სიმწკლარტით არ ხასიათდებიან და საჭმელად ვარგისია შეყვითლების შემდეგ – ნაყოფის დარბილებამდე. დამწიფებამდე, ხურმის ზოგიერთი ჯიშის ნაყოფს წებოვანი, მკვეთრი გემო აქვს. სამაგიეროდ, მწიფე ხურმა თაფლივით ტკბილია. ქართული ხურმის ნაყოფის კვებითი ღირებულება ძალზე დიდია. გამხმარი ხურმის ჩირში ფრუქტოზის რაოდენობა 60%-მდე აღწევს. ნაყოფი აგრეთვე შეიცავს ”A” და ”C” ვიტამინის მნიშვნელოვან რაოდენობას. საქართველოში ძირითადად ორი სახეობის ხურმა გვხვდება: ჩვეულებრივი ხურმა, რომლის მირთმევაც მხოლოდ სრული დამწიფების შემდეგ არის შესაძლებელი და ე.წ. კარალიოკი – მისი ნაყოფის მირთმევა მაშინაც არის შესაძლებელი, როდესაც ის ჯერ კიდევ მკვრივი კონსისტენციისაა. ხურმის ტკბილ ჯიშებს ეკუთვნიან: ჩინებული, ფუიუ და მეოცე საუკუნე. ამ ჯგუფის ხურმის როგორც მოუმწიფებელ, ასევე მწიფე ნაყოფებს სიმწკლარტე არ ახასიათებთ. საქართველოში გავრცელებულია ხურმის შემდეგი ჯიშები: ჩინებული, მეოცე საუკუნე, ჰაჩია, ჰიაკუმე და ზენჟი-მარუ.

წყარო: elitist-tea.ge