ქართული ღვინო

მარტო მხიარულების, სიცოცხლისა და მშვიდობის წყაროა, არამედ „ქრისტეს სისხლად" შერაცხული სიმბოლური მოციქულია ზეციურ-ადამიანური წმიდა კავშირისა. ყურძენსა და ყურძნის ღვინოს განსაკუთრებული ადგილი უკავია ადამიანის ცხოვრებაში. ღვინო ეს არის პროდუქტი, რომელიც შექმნა მევენახემ და მეღვინემ. პირველი ვაზს უვლის და ახარებს, მეორე - ამზადებს ღვინოს. ღვინო ადამიანის საუკეთესო მეგობარია, თუ მას მოიხმარ ზომიერად, და - ყველაზე დიდი მტერიც, თუ მას ბოროტად გამოიყენებ. იგი - თქვენი ცხოვრების თანამგზავრია, დარდების გამქარვებელი საშუალებაა, ლხინის დამამშვენებელი, და მთავარი წყაროა ამაღლებული გრძნობებისა. ღვინო ხანში შესულებისათვის რძეა, მოზრდილთათვის - ბალზამი, ხოლო გურმანებისათვის - მეგზური. საქართველოში ოდითგანვე ფართოდ იყო განვითარებული მეღვინეობა. ამ მხრივ განსაკუთრებით გამოირჩეოდა კახეთი. XIX საუკუნის 30-იან წლებში თელავის მაზრაში 2 მილიონამდე ვედრო ღვინოს აყენებდნენ, აქედან 1300000 ვედრო იყიდებოდა. მარტო თბილისი, რომლის მოსახლეობა იმ დროს 23000 კაცს აღწევდა, 70 ათას ვედრო ღვინოს მოიხმარდა. ამავე წლებში თელავის მაზრაში 75000 ვედრო არაყი გამოიხადა. სიღნაღის მაზრაში 1858 წელს 1350000 ვედრო ღვინო და 100000 ვედრო არაყი დაუმზადებიათ. ვაზის კულტურისა და ღვინის დაყენების განვითარება განუყრელად არის დაკავშირებული კაცობრიობის ისტორიასთან. ძველთაგანვე ყურძნის მტევანი და ღვინო მეგობრობისა და მშვიდობის სიმბოლოდ ითვლება. საუკუნეების მანძილზე ქართველი ხალხი სიყვარულით უვლიდა ვაზს, ქმნიდა და თაობიდან თაობას გადასცემდა სულ უფრო სრულყოფილ აგროტექნიკას და ღვინის დაყენების ტექნოლოგიას. ყურძნის ღვინოებს კაცობრიობა ამზადებს და ათასწლეულების განმავლობაში იყენებს. მეღვინეობის ცნობილ ქვეყნებში ღვინო ყოველდღიური სასმელია.

წყარო: avtoradio.ge